Dota_oh! Ang buhay ko
Natutulog ako parati ng alas tres ng umaga, gumigising naman ako nang
alas singko ng umga rin. Wala naman akong sanggol na inaalagaan para
magpuyat ng ganun. hindi naman ako call center agent para gumising
magdamag. Hindi ko naman siya boyfriend na tumatawag sa’kin buong
magdamag kaya’t laging puyat.
Maituturing ko siyang kaibigan, laging takbuhan tuwing nakararamdam
ng kalungkutan at pag-iisa. Daig pa niya ang matamis na tsokolate at
cake kung makatanggal stress. Humarap lang ako sa kanya, tiyak buong
magdamag na’kong ngingiti, hahalakhak, sisigaw, maiinis at minsan
patalun-talun pa. Iba talaga ang dating sa akin ni DOTA, sobrang
nakaka-adik siya.Para siyang isang concert ng idolo ko, hindi puweding
palampasin, hindi puweding daanan.
Kulang ang araw ko kapag hindi ko siya nakikita o nilalaro. Para
siyang gamot na hinahanap-hanap ko kapag ako’y nagkakasakit. Hindi ako
buo, kapag wala ang buhay ko, ang DOTA.
Sa gabi, siya ang aking kasa-kasama, sa paggising siya parin ang hinahanap ng parehong mga daliri at mga mata.
Huh! kapag siya’y nagin alkansya? Tiyak, marami na’kong pera. Kahit
ano pa siya, basta tanging sa kanya lang ako maligaya. Sa kanya lang ako
tumatapang para harapin lahat ng mga kalaban. Nagiging astig ako kapag
naglalaro ako ng dota.
Adik man ako para sa paningin ng iba, pilitin man akong ilayo sa
kanya hindi parin ako titigil na laruin siya, dahil kapag ginawa ko
‘yun, mamamatay ako dahil siya ang buhay ko.
No comments:
Post a Comment